Catedral de San Martiño

HORARIOS ESPECIAIS:
Novena de Santo Cristo (do 25 abril ao 3 de maio): de luns a sábados: de 12h30 a 17h30; domingo: 13h30 a 17h30. *Mércores, 1 de maio: 13h30 a 17h30

A historia da Catedral de San Martiño é un periplo de máis de oito séculos de construcións e alteracións que foron modelando a súa estrutura: un templo de cruz latina con influencias compostelás e da arte cisterciense, de estilo románico tardío, xa con notas do gótico. O seu alzado dátase habitualmente entre os séculos XII e XIII.  É sen dúbida un dos principais monumentos da cidade, ao redor do cal se articulan as rúas do centro histórico.

Monumental e maxestosa, a Catedral de Ourense aínda conserva certo aire da fortaleza que foi no seu pasado, algo que deixan intuír as súas torres e as ameas da fachada sur.

Exteriores e interiores

Un percorrido polo seu exterior é unha auténtica viaxe no tempo para o ollo atento. A cabeceira, inicialmente con tres ábsidas das que só se conserva unha, transpórtanos ao século XII, mentres que a fachada sur, con saída á Praza do Trigo,  lémbranos, coas súas ameas de castelo, o poder que historicamente tivo o bispo en Ourense. Na Praza de San Martiño sitúase a  fachada oeste,  que foi durante anos balcón e non tivo escalinata de acceso até o século XX. Na súa portada atopamos ao rei David tocando a arpa. Por último, na rúa Lepanto, atópase a  fachada norte, que coa súa profusa decoración evoca os cambios que sufriu a cidade durante o turbulento século XV. No alto despunta, pola súa espectacular altura, o belísimo ciborio tardo-gótico, construído xa no XVI.

Na fachada oeste, desde a Praza de San Martiño, pode verse a Torre das Campás, con máis de 40 metros de altura. A visita á torre está incluída na entrada ao templo: coroada polas oito campás da Catedral, desde o seu punto máis alto divísanse magníficas vistas de Ourense. A maxestosidade da torre rompe a simetería desta portada, xa que na súa esquina dereita permanece a nunca construída Torre de San Martiño.

O interior da Catedral destaca polas súas liñas elegantes e austeras. Aquí,  o ambiente de serenidade e recollemento convida a pasear polo deambulatorio e as súas varias capelas, deténdonos no seu Cristo románico e na sala dedicada aos Tesouros d Catedral.É imprescindible deterse a admirar o cromatismo do seu Pórtico do Paraíso, a maxestosidade da Capela Maior e a ornamentación da Capela do Santo Cristo.

Actualmente o acceso á Catedral realízase polo Patín norte, na rúa Juan de Austria. En horario de misas tamén se pode acceder pola porta norte (rúa Lepanto).

A porta norte

A portada norte, orixinalmente románica, ten engadidos góticos de diversa procedencia. No seu tímpano, baixo a cruz, a Virxe sostén o corpo de Cristo descendido. Á sáu esquerda está o tan repetido milagre de San Martiño partindo a súa capa, e á dereita o apóstolo Santiago peregrino. A portada está franqueada por dous torreóns que dan un certo aspecto de fortaleza á catedral,evocando talvez a súa destrución en 1471 por parte do Don Rodrigo Alonso de Pimentel, conde de Benavente, nun ataque contra a cidade por entón baixo a protección do conde de Lemos.

Se nos fixamos ben, os autores desta porta deixaron unha broma para a posteridade. Hai que buscar un personaxe que nos dá as costas. Se baixamos a vista verticalmente desde o personaxe até o chan veremos un pequeno oco que curiosamente se mantén con auga case todo o ano…